Economenpanel - Pierre Koning

Het panel buigt zich in verschillende samenstellingen over vraagstukken rondom het economie-onderwijs. Tijdens de panelsessies worden kennis en informatie met elkaar gedeeld. De panelleden worden door SIEO voor een sessie uitgenodigd, maar kunnen ook zelf een sessie initiëren en onderwerpen voor een sessie aandragen. 

Marcel Canoy (MC) is vanuit SIEO verantwoordelijk voor het Economenpanel.

MC: Wat is jouw ervaring met economie-onderwijs?

Best breed, ik heb studenten van alle soorten en maten gezien, zowel op de VU als in Leiden als in de Bofeb-opleiding

MC: Zie je vooruitgang over de jaren heen?

Zeker. De studenten krijgen een rijker en veelkleuriger menu dan vroeger.

MC: Dus je herkent de kritiek van bijvoorbeeld Rethinking Economics niet? Zij vinden de dominantie van neoklassieke economie te groot.

Dat hangt er maar net vanaf. Er is niets mis met het beginnen met neoklassieke economie. Het gaat er vooral om hoe je dat geeft. Leg je de context, de achtergronden uit? Dat consumenten niet altijd rationeel zijn, kun je ook prima binnen een college neoklassieke economie aanstippen.

MC: Dus alles gaat goed?

Nee natuurlijk niet. Het valt mij op dat veel afgestudeerden slecht zijn met argumentatie en taal. Retorische vaardigheden zijn zwak ontwikkeld. Teveel studenten denken nog te mechanistisch en in clichés. Zo hebben studenten geleerd in de theorieboekjes dat sociale zekerheid en belastingen verstorend werken. Gaan ze vervolgens pleiten voor een kleine welvaartsstaat, zonder te snappen wat het bredere verhaal is. Het verengelsen maakt dit niet beter.

MC: Kun je een voorbeeld geven?

Studenten gedragen zich als een slagman bij het honkbal. Je hebt een knuppel, er komt een bal en je slaat hem. In de economie wil je ook nog nadenken waarom je daar eigenlijk op dat veld staat. Economie is geen sommetje. Vaak zitten er meerdere kanten aan een verhaal. De vaardigheid om meerdere kanten van een verhaal te bezien en te wegen is onvoldoende ontwikkeld. Studenten hebben liever duidelijkheid dan nuance, al vraagt het probleem om nuance. Ik krijg vaak de vraag “Maar wat komt er dan uit?”. 

MC: Dat klinkt toch niet helemaal lekker. Wat zou je die studenten aanraden?

Docenten en studenten moeten vaker eens buiten de muren van een universiteit komen. De wijsheid ligt net zo vaak op straat als in een boek.

MC: Kun je daar met werkvormen op inspelen?

In theorie wel. In de praktijk zijn de groepen vaak te groot om interactiviteit te benutten, al lijkt daar nog wel wat winst te behalen, als ik er nog eens over nadenk.

MC: Is die schaalvergroting nog een ding?

Eelco Runia, de man van de McDonaldisering van het universitair onderwijs, heeft wel een punt al is hij wel erg cynisch.

MC: Wat zou jij als ‘Benevolent dictator’ doen om die trend te keren?

Financiering op basis van slagingspercentages zou ik flink verzwakken. Met de huidige financiering is een onvoldoende straf op te lage kwaliteit, het doorvlaggen van zombiestudenten, daar wordt niemand echt vrolijk van. Daarnaast zou ik meer nadruk willen op inzicht en context. Een verplicht vak argumentatieleer zou alvast een goed begin zijn.

Pierre Koning (1971) is als buitengewoon hoogleraar ‘Arbeidsmarkt en sociale zekerheid’ verbonden aan de Vrije Universiteit Amsterdam en als Universitair Hoofddocent aan de Juridische faculteit van de Universiteit Leiden. Tot december 2015 was hij werkzaam als Chief Science Officer aan het Ministerie van Sociale Zaken en Werkgelegenheid en daarvoor als programmaleider bij het Centraal Planbureau. Zijn expertise is in de uitvoering van de sociale zekerheid en de markt voor re-integratie van werklozen en arbeidsgehandicapten. Ook heeft hij onderzoekservaring op doelmatigheid en aansturing van de publieke sector. Hij is in 1998 als arbeidseconoom gepromoveerd aan de Vrije Universiteit.